Rysowanie postaci ludzkiej sprawia moim uczniom trudność- nieprawidłowe proporcje ciała lub brak poszczególnych części ciała sprawia, że często postaci te przypominają karykatury (tymi zajmiemy się nieco później).
Sporo czasu spędziliśmy na obserwowaniu siebie nawzajem, sprawdzaniu proporcji naszego ciała na sobie, jak i na koleżankach i kolegach. Sprawdzaliśmy ile razy głowa mieści się w naszym tułowiu, dokąd sięgają ręce, czy ramiona wystają poza szerokość głowy...
Na kolejnych zajęciach każdy przyniósł lusterko. Przy okazji zrobiliśmy ćwiczenia ortofoniczne. Przed przystąpieniem do pracy-każdy otrzymał swoją pracę z poprzednich zajęć z portretem jako materiał pomocniczy. Tym razem było znacznie lepiej- gumka nie była już tak często używana a dzieci same sprawdzały już (dla przypomnienia) ile razy głowa jest mniejsza od tułowia, dokąd należy narysować ręce. Każdy narysował tym razem autoportret, z uwzględnieniem rozstawu swoich oczu, brwi, czy też koloru oczu. W ten sposób uczennice/ uczniowie poznali pojęcia: portret i autoportret.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz